ESPERANTO:
Preĝo de Sankta Tomaso More
Donu al mi la gracon, ho Bona Sinjoro:
Nuligi la mondon. Turni la menson firme al Vi kaj ne permesi, ke la vortoj el la homaj buŝoj premu min.
Esti kontenta je soleco. Ne deziri mondajn plezurojn. Iom post iom forlasi tute la mondon kaj liberigi mian menson de ĉiaj mondaj aferoj.
Ne deziri aŭskulti terajn aferojn, sed, ke aŭskultado de mondaj fantaziaĵoj malplaĉu al mi.
Havi la plezuron pensi pri Dio, esti malforta por voki Lian helpon. Kurbiĝi al la komforto de Dio. Okupiĝi je klopodoj ami Lin.
Scii mian propran aĉecon kaj mizeron. Humiliĝi sub la potenca mano de Dio. Bedaŭri miajn pekojn kaj, por forigi ilin, pacience suferi kontraŭaĵojn.
Kontente elteni mian purgatorion ĉi tie. Esti ĝoja dum turmentoj. Iri laŭ la mallarĝa vojo kiuj kondukas al la vivo.
Havi la lastan vivmomenton en la memoro. Havi ĉiam antaŭ miaj okuloj mian morton, kiu estas ĉiam proksima. Fari, ke la morto ne estu fremda al mi. Antaŭvidi kaj konsideri la poreternan fajron de la Infero. Preĝi por la pardono antaŭ ol la veno de la juĝisto.
Havi ĉiam en la menso la pasionon, kiun Kristo suferis pro mi. Doni senĉese al Li dankon pro Liaj bonfaroj.
Aĉeti denove la tempon, kiun mi perdis. Rifuzi partopreni vanajn babiladojn. Eviti stultajn amuziĝojn kaj ridegojn. Forpuŝi senbezonajn distraĵojn.
Nuligi la perdon de mondaj aĵoj, amikoj, libereco, vivo kaj ĉio alia, por la venko de Kristo.
Rigardi miajn plej malbonajn malamikojn kiel miajn plej bonaj amikoj, ĉar la fratoj de Jozefo neniam farus ion tiel bone per siaj amo kaj favoro, kiel ili faris per siaj malico kaj malamo.
Ĉiu homo povas deziri pli multe tiujn ĉi pensojn ol ĉiuj trezoroj de ĉiuj princoj kaj reĝoj, Kristanaj kaj paganaj, se ili estus kolektitaj kaj kunigitaj je unusola amaso.
Amen.
(La supran tekston Sankta Tomaso More skribis dum li estis enkarcerigita en la Turo de Londono.)
*******************************************************************************************************
PORTUGUÊS:
Uma Prece de São Thomas More
Dá-me a graça, ó Bom Senhor:
De reduzir o mundo a nada. De fixar a mente firmemente em Ti e não me deixar levar pelas palavras da boca dos homens.
De ser contente em ser solitário. De não desejar prazeres mundanos. De pouco a pouco abandonar totalmente o mundo e livrar minha mente de todos os seus negócios.
De não desejar ouvir sobre coisas terrenas, mas que ouvir as fantasias do mundo seja desagradável para mim.
De ter prazer em pensar em Deus, de ser fraco para pedir Sua ajuda. De curvar-se ao conforto de Deus. De ocupar-se no esforço de amá-Lo.
De saber minha própria vileza e miséria. De me humilhar sob a poderosa mão de Deus. De lamentar meus pecados e, para a remoção deles, de pacientemente sofrer adversidade.
De alegremente ter meu purgatório aqui. De ser alegre nas tribulações. De percorrer o caminho estreito que conduz à vida.
De ter a última coisa em memória. De ter sempre diante dos meus olhos a minha morte que está sempre à mão. De fazer a morte não ser estranha a mim. De prever e considerar o fogo eterno do Inferno. De orar pelo perdão antes que o juiz venha.
De ter sempre em mente a paixão que Cristo sofreu por mim. De dar-Lhe graças incessantemente por Seus benefícios.
De comprar novamente o tempo que eu perdi. De abster-me de conversas vãs. De evitar diversões e gargalhadas tolas. De cortar recreações desnecessárias.
De reduzir a perda de bens mundanos, amigos, liberdade, vida e tudo a nada, para a vitória de Cristo.
De pensar meus piores inimigos como meus melhores amigos, pois os irmãos de José nunca poderiam ter feito a ele tanto bem com seu amor e favor como fizeram com sua malícia e ódio.
Estes pensamentos podem ser mais desejáveis por cada homem do que todos os tesouros de todos os príncipes e reis, Cristãos e pagãos, se fossem reunidos e postos juntos numa única pilha.
Amém.
(O texto acima foi escrito enquanto São Thomas More esteve preso na Torre de Londres.)
*******************************************************************************************************
ENGLISH:
A Prayer by St. Thomas More
Give me the grace, Good Lord:
To set the world at naught. To set the mind firmly on You and not to hang upon the words of men’s mouths.
To be content to be solitary. Not to long for worldly pleasures. Little by little utterly to cast off the world and rid my mind of all its business.
Not to long to hear of earthly things, but that the hearing of worldly fancies may be displeasing to me.
Gladly to be thinking of God, piteously to call for His help. To lean into the comfort of God. Busily to labor to love Him.
To know my own vileness and wretchedness. To humble myself under the mighty hand of God. To bewail my sins and, for the purging of them, patiently to suffer adversity.
Gladly to bear my purgatory here. To be joyful in tribulations. To walk the narrow way that leads to life.
To have the last thing in remembrance. To have ever before my eyes my death that is ever at hand. To make death no stranger to me. To foresee and consider the everlasting fire of Hell. To pray for pardon before the judge comes.
To have continually in mind the passion that Christ suffered for me. For His benefits unceasingly to give Him thanks.
To buy the time again that I have lost. To abstain from vain conversations. To shun foolish mirth and gladness. To cut off unnecessary recreations.
Of worldly substance, friends, liberty, life and all, to set the loss at naught, for the winning of Christ.
To think my worst enemies my best friends, for the brethren of Joseph could never have done him so much good with their love and favor as they did him with their malice and hatred.
These minds are more to be desired of every man than all the treasures of all the princes and kings, Christian and heathen, were it gathered and laid together all in one heap.
Amen.
(The above was written while St. Thomas was imprisoned in the Tower of London.)
This prayer was found in: http://www.apostles.com/moreprayer.html (August 9th, 2011)
